Herinnering van Verreth en Elliot: "Ik vecht met de familie Bari."

Elk woord dat Matthias Verreth sprak, ter nagedachtenis aan het tragische verlies van zijn zoon Elliot, was een kleine levensles. Een grote dosis waardigheid, bovenal. Met de wens om te delen, uitleggend hoe je je kunt voelen als je geconfronteerd wordt met een pijn die door niets kan worden verzacht. Het gebeurde tijdens de persconferentie voorafgaand aan het vertrek naar La Spezia. En het leverde spontaan applaus op van de aanwezige journalisten in de perszaal van "Gianluca Guido" in het "San Nicola"-stadion. Openlijk over deze gebeurtenissen praten, maakt alles wat met voetbal te maken heeft veel kleiner. Bijna onbeduidend.

Verreth, welke waarde hebben de punten die Bari de afgelopen periode heeft verdiend, ondanks zijn matige prestaties?

Ik wil jullie eraan herinneren dat in het voetbal de punten tellen; ze blijven het allerbelangrijkste. Aan het begin van het seizoen, tegen Venetië en Monza, speelden we beter dan ooit tevoren. Het is beter om goed te spelen en punten te pakken, maar nu is het resultaat te belangrijk. Ik zeg tegen de fans dat we elke dag werken aan verbetering en dat we weten dat we veel beter kunnen en moeten. Ik heb er vertrouwen in dat we over een paar weken de lat hoger kunnen leggen.

Bari gelooft dat ze met jouw komst de vaardigheden, kwaliteit en doelpunten op de belangrijkste plekken op het veld kunnen veiligstellen. Wat denk je dat je te bieden hebt, aangezien zulke kwaliteiten de laatste tijd extreem zeldzaam zijn geweest?

Ik probeer het team te helpen bij het opbouwen van het spel. Ik vind het leuk om de overgang tussen verdediging en middenveld te regelen. Ik bedien de aanvallers ook met lange ballen, en ook de overgangen die een speler met mijn eigenschappen moet bieden. Assists en doelpunten zijn een pluspunt. Maar mijn belangrijkste rol blijft die van spelmaker, een soort bindmiddel tussen de afdelingen. Ik zie alles wat erbij komt als een bonus.

Soms wordt een centrale middenvelder in de verdediging ingezet. Dit overkwam onlangs twee Juventus-spelers: Locatelli, centraal in een driemansverdediging, en Koopmeiners, een zeer creatieve zet van Spalletti, die de Nederlander als linksback liet spelen. Gezien zijn uitstekende verdedigende prestaties in de eerste seizoenshelft, zou hij zich er klaar voor voelen als de manager hem zou oproepen?

Laten we één ding duidelijk maken: ik speel waar de coach wil en waar ik het team kan helpen. In Nederland, bij Willem II, speelde ik als centrale verdediger in een driemansdefensie. Dus ik ken de positie en ik voel me ertoe in staat. Ik beschouw mezelf echter als middenvelder, en als het aan mij lag, zou ik altijd als spelmaker spelen. Aan de andere kant, als Caserta mij zou vragen, zou ik daar zeker geen probleem mee hebben.

Drie- of tweemans middenveld. Hier in Bari heb je in beide systemen gespeeld. Vind je dat je beter presteert in een van beide formaties?

Ik geloof dat ik in beide rollen optimaal kan presteren. De taken verschillen, ja. Maar in essentie zijn de concepten die van een middenvelder die beide fasen van het spel moet garanderen. Wat het verschil maakt, is eenheid van doel. Elf spelers moeten een team vormen. Dit kan de competitiviteit van de groep inderdaad verhogen.

Caserta heeft vaak over zijn relatie met jou gesproken. Wat vind je van de coach en hoe vond je zo'n constructieve manier om met hem om te gaan?

Caserta is in de eerste plaats een goede coach. We speelden tegen elkaar toen hij Catanzaro coachte en ik vorig seizoen speler van Brescia was. Hij heeft nog steeds een uitstekend potentieel, maar we moeten niet vergeten dat het niet makkelijk is om een ​​groep te managen en vorm te geven wanneer die een ingrijpende transformatie ondergaat, zoals deze zomer bij Bari. Hij moet de tijd krijgen; hij verdient het. Ik beschouw hem als een sterke man met een onmiskenbaar charisma na deze eerste paar maanden van samenwerking. Caserta weet hoe hij impact kan maken.

Je seizoen begon met goede prestaties. Daarna kwam er een terugval. Hoe gaat het?

In het begin voelde ik een enorme adrenalinestoot en ging het goed. Toen begonnen de problemen toen ik eindelijk besefte wat er met me gebeurd was (de tragische dood van mijn eenjarige zoontje, red.). Ik heb 's nachts vaak moeite met slapen, en dat heeft onvermijdelijk invloed op mijn conditie. Het is niet makkelijk. Ik train hard om weer de voetballer te worden die ik ooit was.

Op de luchthaven, op de dag van je terugkeer naar Bari, verwelkomde het team je met immense genegenheid. In hoeverre heeft dat gebaar je geholpen een sterke band op te bouwen met iedereen in de kleedkamer?

"Ik heb dit gebaar enorm gewaardeerd. En elke dag proberen we samen het familieconcept te versterken."